Władza ustawodawcza
Najwyższym organem władzy oraz jedynym organem ustawodawczym jest dwuizbowy parlament, zwany Kokkai (Zgromadzenie Narodowe), składający się z niższej Izby Reprezentantów (Shūgiin) oraz wyższej Izby Radców (Sangiin). W izbie niższej parlamentu zasiada 480 posłów, a jej kadencja trwa 4 lata. 300 parlamentarzystów izby niższej wybieranych jest w systemie większościowym z jednomandatowych okręgów wyborczych, natomiast 180 pochodzi z wyborów w systemie proporcjonalnym w ramach list krajowych.
W izbie wyższej zasiada natomiast 242 radców, którzy wybierani są na 6 lat, przy czym połowa radców podlega reelekcji co 3 lata. 146 członków izby wyższej parlamentu pochodzi z wyborów w 47 prefekturalnych okręgach wyborczych, natomiast 96 z wyborów w systemie proporcjonalnym w ramach list krajowych. Wybory do parlamentu są powszechne i tajne, a odbywające się w nim sesje dzielą się na sesje zwyczajne, nadzwyczajne i specjalne.
W wyniku wyborów do Izby Reprezentantów, które odbyły się w grudniu 2012 r., do władzy doszła ponownie po trzyletniej przerwie Partia Liberalno-Demokratyczna (LDP), sprawująca władzę w Japonii niemalże nieprzerwanie w ciągu ostatnich 50 lat. Pomimo, że wynik wyborów pozwalałby na samodzielne rządy, LDP zawiązała tradycyjną koalicję z New Komeito. Do największych partii opozycyjnych wchodzących w skład parlamentu należą obecnie centrowa socjał-liberalna Partia Demokratyczna (DPJ), Japońska Partia Odbudowy (JRP) oraz „Your Party” (YP). Największą siłą w izbie wyższej parlamentu pozostaje wciąż DPJ. Wybory do Izby Radców, które odbyły w lipcu 2013 roku wygrała rządząca Partia Liberalno-Demokratyczna (LDP).
Władza wykonawcza
Władzę wykonawczą sprawuje rząd, na czele którego stoi wybierany przez Zgromadzenie Narodowe oraz mianowany przez cesarza premier. Funkcję tę z reguły pełni przywódca wyłonionej w wyborach powszechnych rządzącej partii. W skład rady ministrów, oprócz premiera, wchodzą mianowani i odwoływani przez niego ministrowie. Zgodnie z konstytucją większość członków rządu musi być członkami parlamentu.
Struktura administracji państwowej
Od grudnia 2012 roku na czele rządu Japonii stoi premier Shinzo Abe.
W skład obecnego gabinetu wchodzą:
|
Premier |
Shinzo ABE |
1. |
Wicepremier, Minister Finansów |
Taro ASO |
2. |
Minister Spraw Wewnętrznych i Komunikacji |
Sanae TAKAICHI |
3. |
Minister Sprawiedliwości |
Mitsuhide IWAKI |
4. |
Minister Spraw Zagranicznych |
Fumio KISHIDA |
5. |
Minister Oświaty, Kultury, Sportu, Nauki i Technologii (MEXT) |
Hiroshi HASE |
6. |
Minister Zdrowia, Pracy i Opieki Społecznej (MHLW) |
Yasuhisa SHIOZAKI |
7. |
Minister Rolnictwa, Leśnictwa i Rybołówstwa (MAFF) |
Hiroshi MORIYAMA |
8. |
Minister Gospodarki, Handlu i Przemysłu (METI) |
Motoo HAYASHI |
9. |
Minister Infrastruktury, Transportu i Turystyki (MLIT) |
Keiichi ISHII |
10. |
Minister Środowiska |
Tamayo MARUKAWA |
11. |
Minister Obrony |
Gen NAKATANI |
12. |
Sekretarz Gabinetu oraz Minister ds. Wzmocnienia Bezpieczeństwa Narodowego |
Yoshihide SUGA |
13. |
Minister ds. Odbudowy |
Tsuyoshi TAKAGI |
14. |
Przewodniczący Komisji Bezpieczeństwa Narodowego |
Taro KONO |
15. |
Minister Stanu ds. Okinawy i Terytoriów Północnych |
Aiko SHIMAJIRI |
16. |
Minister Stanu ds. Malejącego Wskaźnika Narodzin i Równouprawnienia, Minister Stanu ds. Konsumentów i Bezpieczeństwa Żywności oraz Minister ds. Wsparcia Kobiet i Rodziny |
Katsunobu KATO |
17. |
Minister Stanu ds. Rewitalizacji Gospodarki, Reformy Opieki Socjalnej i Podatkowej oraz ds. Polityki Gospodarczej i Fiskalnej |
Akira AMARI |
18. |
Minister ds. Igrzysk Olimpijskich oraz Igrzysk Paraolimpijskich w Tokio |
Toshiaki ENDO |
19. |
Minister ds. Rewitalizacji Lokalnej Gospodarki Japonii oraz ds. specjalnych krajowych stref ekonomicznych |
Shigeru ISHIBA |